,,Dziewczęta z Garabandal informowały też o innych treściach, które otrzymywały w formie objawień, bądź lokucji. Najbardziej znane i wzbudzające ciekawość, to zapowiedzi trzech wydarzeń mających nastąpić w przyszłości: Ostrzeżenie, Wielki Cud i Kara. Według nich, Ostrzeżenie to poznanie swego stanu duszy przez każdego człowieka na świecie w tym samym czasie, dane przez Boga, aby spowodować nawrócenia[10]. Niecały rok później ma nastąpić Wielki Cud w Garabandal, czyli nadzwyczajny znak, któremu będą towarzyszyły uzdrowienia. Wydarzyć się on ma w czwartek o godz. 20.30-20.45 między marcem a majem we wspomnienie młodego męczennika Eucharystii[11]. W okresie tym, w rzymskim kalendarzu liturgicznym, wspominany jest tylko jeden taki męczennik, św. Hermenegild, czczony 13 kwietnia. Jeśli te dwa wydarzenia nie sprawią masowego nawrócenia ludzkości, nastąpi Kara”[12].
Ponadto, po śmierci św. Jana XXIII, Conchita powiedziała, iż „będzie jeszcze tylko trzech papieży, a potem nadejdzie koniec czasów” (nie oznaczający „końca świata”)[13]. Dodała też, że „będzie ich w zasadzie czterech, ale Matka Boża powiedziała, iż jednego nie liczy oraz że jeden będzie rządził Kościołem przez krótki czas”,

,,2 lipca 1961 roku, według opisu w „Dzienniku” Conchity González, „Dziewica przychodzi w białej sukni, w niebieskim płaszczu i w koronie z małych złotych gwiazd. [..] Ręce ma rozłożone, a na prawej znajduje się brązowy szkaplerz. […] Żadna kobieta nie jest podobna do Dziewicy ani co do głosu, ani pod żadnym innym względem!”. Dziewczynki mówiły, iż w trakcie widzenia rozmawiały z Maryją, której towarzyszył św. Michał Archanioł i drugi anioł, bliźniaczo podobny do niego oraz odmawiały różaniec. Następnego dnia widzenie Maryi powtórzyło się im przy wielu świadkach obserwujących zachowanie dziewczynek. Według relacji Conchity „ludzie, którzy tam byli, dawali nam przedmioty do ucałowania. Ona całowała wszystkie. Powiedziała nam o wielu rzeczach, lecz nie pozwoliła nam ich powtarzać”[2].''

Jest przeto zawsze rzeczą stosowną, by dusza odrzucała te zjawiska z zamkniętymi oczami,
od kogokolwiek by pochodziły. Jeżeli tego nie uczyni, da miejsce zjawom diabelskim i taką
moc szatanowi, że nie tylko jedne zjawy będzie przyjmować za drugie, lecz tym sposobem
mnożyć się będą te od złego ducha, a ustawać te od Boga i dojdzie do tego, że pozostaną
same diabelskie. Doświadczyło tego wiele dusz nieostrożnych i nieroztropnych, które do tego
stopnia się czuły bezpieczne przyjmując te rzeczy, że wiele spośród nich musiało wielkiego
użyć trudu, by wrócić do Boga przez czystą wiarę. A niemało było takich, które nie mogły
wcale wrócić, gdyż szatan już je zbyt usidlił. Przeto pożytecznie jest zamykać się i bronić
przed nimi wszystkimi. Odrzucając bowiem złe, unika się błędów diabelskich, a odrzucając
dobre, unika się przeszkody w wierze i duch zbiera z nich owoce. Jeśli wówczas, kiedy dusza
je przyjmuje, Bóg je odbiera (ponieważ zagarnia je na własność, nie wykorzystując ich
odpowiednio), a szatan wprowadza i pomnaża swoje, znajdując dla nich miejsce i okazję - to
przeciwnie, gdy dusza wyrzeka się ich i jest im przeciwna, zły duch zaczyna ustępować,
widząc, że nie sprawia szkody, Bóg zaś zwiększa i pomnaża łaski w tej pokornej i ogołoconej

duszy, stawiając ją nad wieloma, jak owego sługę, który był wierny w małym (Mt 25, 21)

Św. Jan od Krzyża "Droga na Górę Karmel" Księga II roz.11

,,Jest przeto zawsze rzeczą stosowną, by dusza odrzucała te zjawiska z zamkniętymi oczami,

od kogokolwiek by pochodziły. ''
**********************
Czyli Objawienia Maryjne w Fatimie też?

,,W kolejnych miesiącach, do stycznia 1963 roku, zdarzało się to często, a ludzie coraz tłumniej przychodzili, aby dawać Maryi do pocałowania rozmaite dewocjonalia. 18 października 1961 roku Chonchita przekazała „orędzie Maryi do całego świata”. Objawieniom towarzyszyły różne nadzwyczajne zjawiska, jak marsze dziewczynek w stanie ekstazy, lewitacje, rozpoznawanie przez nie stanu duszy obecnych tam osób, w obecności tysięcy świadków. Do objawień przekonała się pewna liczba kapłanów, w tym kilku jezuitów, wśród nich dwaj bracia: Ramon i Luis Maria Andreu. Następowały spektakularne nawrócenia, m.in. niewierzącej Żydówki i protestanta[3]. Charakterystyczne było też przyjmowanie przez dziewczynki niewidzialnej Komunii z rąk anioła, która została raz ujrzana i zarejestrowana przez świadków: na 69 kadrach nakręconego wówczas filmu widać hostię, która pojawiła się na języku Conchity[4].''
****************************
Wszystko po owocach poznajemy...

MEDALIK ŚW. BENEDYKTA
Tu chodzi głównie o widzących. Objawienie z Fatimy zostało oficjalnie uznane przez Kościół. Garabandal jest ciągle sprawą niewyjaśnioną. Dzieci fatimskie, dwójka szybko zmarła ofiarując cierpienie za grzeszników, Łucja resztę życia spędziła w klasztorze. Dzieci z Garabandal prowadzą życie świeckie. Zjawa z Garabandal obiecała, że pewien niewidomy odzyska wzrok, niestety niedawno zmarł jako ślepy i to już definitywnie obnaża fałszywość tego "objawienia". Sw. Janowi od Krzyża chodzi o to, że pogoń za objawieniami, orędziami, oraz pragnienie doznawania takich rzeczy daje złemu otwarty dostęp do duszy ludzkiej, gdyż potrafi doskonale podszywać się pod osoby niebiańskie i zwodzić człowieka nierozpoznawalną dla naszej słabej jaźni fałszywą i w źle dobranych proporcjach bardo szkodliwą pobożnością.
Kościół nigdy nie dogmatyzował żadnych prywatnych objawień, nawet tych uznanych. Czyli bez szkody dla zbawienia można się nimi nie interesować, one są dane dla niektórych, co muszą się opamiętać. Natomiast człowiek mający silną wiarę wynikającą z zawierzenia Bogu i temu co nam dał w Objawieniu Pisma Świętego i Tradycji Apostolskiej, wspomagając się zmysłowo nawet uznanymi objawieniami, umniejsza sobie zasługi za swoją wiarę.
O tym piszą doktorzy Kościóła, jak najwybitniejszy mistyk wszechczasów św. Jan od Krzyża i św. Teresa Wielka.
Zachęcam do lektury wyżej wymienionych mistyków, aby wyrobić sobie opinię na twardych podstawach.